بررسی اثر استخلاف و حلال بر روی فرآیندهای توتومری برخی مشتقات اکسادیازول ها با استفاده از محاسبات مکانیک کوانتومی

در این پایان نامه با استفاده از روش های محاسباتی مکانیک کوانتومی از جمله روش b3lyp و استفاده از سری پایه6-311++g(d,p) ساختارهای ترکیبات 4،3،1- اکسادیازول ها در شش حلال مختلف به همراه فاز گازی و با 9 استخلاف متفاوت بهینه شده و نتایج ترمودینامیکی و ساختاری آن مورد بررسی قرار گرفته است. طول پیوندهای انتخاب شده در توتومرهای چهارگانه در فاز گازی مورد بررسی قرار گرفت که اشکال ساختاری توتومرها را تائید کرد. انرژی مطلق توتومرها در فازهای مختلف و در استخلاف های مختلف بررسی شد که در آن روند پایداری توتومرها در هر استخلاف بدست آمد و در اکثر استخلاف ها بصورت 1>2>4>3 حاصل شد. با طبقه بندی استخلاف ها به دو گروه الکترون کشنده و دهنده از هر دو دیدگاه القائی و رزونانسی می توانیم واکنش های توتومری را تفسیر کنیم. همچنین این تفاسیر از طریق بارهای مولیکن اتم ها نیز بدست آمد. بنظر می رسد که عمده ترین نقش را وجود بار جزئی مثبت در اتم n7 در واکنش t1، وجود بار جزئی مثبت در اتم n1 در واکنش t2، وجود بار جزئی مثبت در اتم n2 و بار جزئی منفی در اتم n7 در واکنش t3 داشته باشند. در ضمن واکنش t2 به علت گذار از فرم کتونی به انولی دارای مقادیر تماماً مثبت ?g و ?h و واکنش t4 به علت گذار از فرم انولی به کتونی دارای مقادیر تماماً منفی ?g و ?h می باشند. همچنین نقش ضریب دی الکتریک حلال ها بر افزایش و یا کاهش پایداری واکنش های توتومری بررسی شد. به نظر می رسد که وجود برخی پیوندهای هیدروژنی درون مولکولی باعث افزایش پایداری استخلاف nh_3^+ در توتومر 2 می شود.